Na lang twijfelen besloot ik afgelopen zomer het dan eindelijk door te zetten: ik zou na de zomer geen deken gaan opleggen bij mijn NRPS merrie. Ik heb eigenlijk altijd dekens gebruikt, net als iedereen om mij heen, dus het was heel raar en onwennig om ze niet meer te gebruiken. Ik vond het best spannend om haar in d’r nakie te laten staan. In deze blog deel ik mijn ervaringen en som ik de voor- en nadelen op!
Foto gemaakt door RM Photography
Waarom geen deken meer
Laat ik eerst even vertellen waarom ik geen dekens meer wilde gebruiken. Op de foto hierboven kun je een deel van de aanleiding al zien: de witte manen en plekken op haar schoft. Toen ik mijn paard drie jaar geleden kocht, had ze die witte plek al. Haar schoft had met al die dekens dus al aardig wat te verduren gehad. Ik heb daarom zelf altijd gebruik gemaakt van borstbeschermers en verschillende dekens geprobeerd, waardoor haar schoft niet meer openging. Maar helemaal probleemloos werd het nooit: de plek ging weliswaar niet meer open, maar het werd wel altijd een beetje kaal.
Ik heb helaas niet de geldboom in mijn tuin staan die ervoor zorgt dat ik met gemak alle soorten en modellen dekens kan kopen en uitproberen. Daarbij was mijn paard telkens zó boos als ik de deken bij haar op deed. Oren in de nek, bijten… Het zal deels ‘aangeleerd’ gedrag zijn na al die jaren waarbij het fout is gegaan, maar het roept wel negatieve emoties bij haar op.
Toen bedacht ik me: waarom stop ik er gewoon niet mee?! Ik besloot om het gewoon eens te proberen.
Wennen
Toegegeven: ik vond het heel raar om haar na de zomer zonder deken te laten staan toen andere stalgenoten weer de regendekens uit de kast haalden. Vooral met de eerste stormen en regenachtige dagen had ik nog weleens de neiging om weer terug naar stal te rijden, puur om te kijken of ze niet stond te rillen.
Maar toen ik daar eenmaal een beetje aan gewend was, vond ik het ZO chill! Nooit meer nadenken welke (dikte) deken je op moet doen, nooit meer in de weer met borstbeschermers en zalfjes. Geen boos paard als ik de deken weer op moest doen – maar juist een heel blij paard dat maar al te graag ging rollen. 😉 Vooral nu het voorjaar begint en je normaal gesproken in de fase zit waarbij je gaat twijfelen of die winterdeken al plaats moet maken voor de regendeken, vind ik het zooo fijn dat ik daar allemaal niet druk om hoef te maken. Oh enne: mijn zadelkast is een stuk leger! Gróót voordeel! 😉
Dit is hoe haar vacht er eind februari uit zag. Helemaal niet zo dik en teddybeer-achtig, dus!
Ook was haar vacht helemaal niet zo dik als dat ik verwacht had. Je kon haar echt niet een teddybeer noemen. Daardoor heb ik ook helemaal geen last ondervonden met rijden. Ze had het niet veel sneller warm dan voorheen en ze was dus ook nooit erg bezweet. Ondanks die dunne vacht heeft ze het geen moment koud gehad, we hebben haar nooit zien rillen. Nu moet ik natuurlijk ook wel zeggen dat het geen extreem koude winter is geweest. We hebben hier in Noord-Holland helemaal geen sneeuw gehad en het heeft overdag nooit echt hard gevroren. Daarbij kwam ze nogal ‘rond’ de zomer uit, dus ze had genoeg vetjes om zichzelf warm te houden. 😉
Werking van de vacht
Waar ik vooral van stond te kijken, is hoe geweldig de paardenvacht werkt. Vooral als het regent kun je dat goed zien. De haren op haar rug vormen dan een patroon, als een soort schubben. Ook is de vacht heel innovatief met het drooghouden van het lichaam. Zo had het eens gigantisch geregend en haar rug was drijfnat, maar haar buik, liezen, zijkant billen en onderkant hals waren gewoon nog kurkdroog. Er liepen echt een soort ‘slootjes’ op haar vacht waarmee het water werd afgevoerd.
Hier zie je goed hoe de haren zich als een soort ‘schubben’ vormen bij een regenbui.
En op de volgende foto’s zie je dat de vacht op bepaalde plekken droog blijft, ondanks de fikse regenbuien. Over haar billen loopt zelfs een ‘slootje’ om het water af te voeren:
De onderkant van de hals is droog
Net als haar oksel! 😉
Het ‘slootje’ vanaf haar flank tot haar billen. De rest van haar billen is gewoon helemaal droog.
Te nat/vies om te rijden
Het enige minpuntje wat ik heb kunnen ontdekken, is dat ik na een fikse regenbui vaak niet kon rijden. Als je paard een deken op heeft, kun je tussen de buien door lekker even rijden, maar mijn paard was dan nog hartstikke nat. Nu kun je in principe prima op een nat paard rijden, maar een paard dat zonder deken buiten staat is natuurlijk nooit alleen maar nat. 😉 Met al dat zand en modder tussen haar vacht en de toch al gevoelige huid die ze heeft, durfde ik het niet aan om daar een zadel op te leggen. Maar goed, ik denk dat dit maar zo’n drie of vier keer is voorgekomen, dus dat is wel te verwaarlozen. Op die momenten ben ik gewoon gaan longeren.
Volgend jaar weer?
Kortom: het is een geslaagd experiment geweest! Het is super fijn om haar na het rijden gewoon lekker terug in de paddock te zetten, waar ze dan uitgebreid gaat lopen rollen en vervolgens als een moddermonster weer opstaat en blij naar mij staat te kijken. Volgend jaar dus gewoon weer! Geen gedoe meer met dekens. Paard blij, dus ik automatisch ook blij. En daar gaat het om, toch?
Ik ben benieuwd: staat jouw paard met of zonder deken? Laat je reactie achter op m’n Facebookpagina (klik hier) en/of Instagram (klik hier)!